Reakcja na nagrodę czy lęk – różnice płciowe związane z mechanizmem ryzykownych zachowań seksualnych

Coraz więcej mówi się o problemie ryzykownych zachowań seksualnych, prowadzi się badania dotyczące rozpowszechnienia, zmiennych demograficznych jak płeć czy wiek, aspektów psychologicznych czy seksuologicznych. Jednak nadal brakuje wiedzy na temat biologicznego mechanizmu powstawania i utrzymywania się takich tendencji. Zespół badawczy z Duke University postanowił w 2015 zbadać ten problem. Bazując na wiedzy naukowej z badań nad problematycznym piciem alkoholu postawiono hipotezę o tym, że zwiększona aktywność mózgowego układu nagrody (odpowiedzialnego za przetwarzanie bodźców nagradzających, a także motywującego do zachowań skierowanych na uzyskanie nagrody) będzie związana z większą liczbą partnerów seksualnych i większą skłonnością do ryzykownych zachowań seksualnych. Co więcej, związek ten będzie moderowany przed aktywność struktury mózgu zwanej ciałem migdałowatym (ang. amygdala), odpowiedzialnej za tzn. reakcję lękową. Dokładniej związek ten będzie widoczny kiedy aktywność ciała migdałowatego będzie zmniejszona, co za tym idzie człowiek będzie mniej wrażliwy na bodźce lękowe.

Osoby badane, które zgodziły się wziąć udział w badaniu, najpierw wypełniały kwestionariusze dotyczące danych demograficznych, następnie raportowały swoją aktywność seksualną co ok 3 miesiące, dzięki temu naukowcy mogli prześledzić zmiany w życiu seksualnym uczestników np. liczbę różnych partnerów seksualnych. W między czasie osoby były zapraszane na badanie z użyciem funkcjonalnego rezonansu magnetycznego, urządzenia pozwalającego na mapowanie aktywności mózgu w trakcie wykonywania różnych zadań. Uczestnicy wykonali dwa typy zadań: w pierwszym zadaniu mierzono aktywność ciała migdałowatego i wrażliwość uczestników na bodźce emocjonalne, w tym lękowe. W drugim zdaniu skupiono się na przetwarzaniu nagrody i aktywności układu nagrody.

Wyniki badań pokazały związek między zwiększeniem liczby partnerów seksualnych a większą wrażliwością układu nagrody, dokładniej struktury brzusznego prążkowia. Co ciekawe zaobserwowano różnice międzypłciowe, w grupie mężczyzn potwierdzono hipotezę badawczą, w grupie kobiet zanotowano nieco inny schemat. W grupie mężczyzn zauważono, że związek liczby partnerów i aktywności mózgowego układu nagrody jest moderowany przez aktywność ciała migdałowatego, w ten sposób że związek jest obecny gdy występuje niższa wrażliwość ciała migdałowatego na bodźce lękowe. Co możemy rozumieć, w ten sposób że zależność liczby partnerów i wrażliwości na nagrodę będzie obecna i tym silniejsza im osoba mniej „lękliwa” tj. posiadająca mniejszą wrażliwość na bodźce lękowe. U kobiet, przeciwnie pozytywna korelacja liczby partnerów z aktywnością  brzusznego prążkowia, pojawia się gdy osoby miały wyższą a nie niższą wrażliwość na lęk.

Badanie to pokazuje perspektywę biologiczną ryzykownych zachowań seksualnych, jednak niestety nasilenie tych zachowań w grupie (mierzone m.in. poprzez liczbę partnerów seksualnych) nie jest bardzo wysokie, mała jest też grupa uczestników. Wyniki należy, więc traktować jako wskazówkę do kolejnych szerszych badań, kontynuowanych m.in. przez zespół naukowców z projektu „Hiperseksualność.pl”.

Autor: Małgorzata Wordecha

Źródło: Differential Patterns of Amygdala and Ventral Striatum Activation Predict Gender-Specific Changes in Sexual Risk Behavior

Przewiń do góry